Zdjęcie udostępnił w dobrej wierze Pan Jacek Bożętka z następującym komentarzem:

"Dwór w Sulistrowej w 1932 roku.

Niestety dwór już dziś nie istnieje, ale wierzymy, że może kiedyś ktoś go odbuduje. Mieszkali w nim m.in. Kobuzowscy herbu Mora...¹⁾
W jego miejscu stoi obecnie remiza, a z parku zachował się skromny drzewostan. "

Przepraszamy za umieszczenie fałszywej informacji!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kobuzowscy w Draganowej

        Już w 1855 roku w "Skorowidzu wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi..." jako właściciele wsi Draganowa i Sulistrowa widnieją bracia Kobuzowscy²⁾. W 1872 roku w "Przewodniku Statystyczno-Topograficznym i skorowidzu obejmującym wszystkie miejscowości z przysiółkami w  Królestwie Galicyi, W. X. Krakowskim i X. Bukowinie według najświeższych skazówek urzędowych..".³⁾ Konrada Okszy Orzechowskiego, jako właściciela wsi Sulistrowa i Draganowa wymienia się Czesława Kobuzowskiego - urodzonego w roku 1853 - w Sulistrowej zmarłego w roku 1896⁴⁾. Jeszcze w roku 1918 podobny "Skorowidz..." autorstwa Jana Bigo⁵⁾ mówi, że właścicielką Sulistrowej i Draganowej była Jadwiga Kobuzowska. A w 1930 roku Przewodnik Kółek  Rolniczych Zagroda Wzorowa...⁶⁾ zamieścił ogłoszenie następującej treści: "SULISTROWA (Krosno, Chorkówka) - Jadwiga Kobuzowska posiada w sprzedaży pięć buhajów". Można więc powiedzieć, że Kobuzowscy przez ponad 80 lat byli właścicielami dóbr, w skład których wchodziła Draganowa.
        Nie udało się mi jeszcze ustalić kiedy wybudowano dwór i jakie były okoliczności jego zburzenia. W każdym razie już w 1881 roku "Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wymienia w Sulistrowej obszar dworski⁷⁾. Czyli dwór istniał już przed 1881 rokiem. Jego właścicielami byli bracia Mieczysław i Czesław Kobuzowscy. Co ciekawe Sulimierski wymienia Czesława jako właściciela Draganowej a Mieczysława jako właściciela Sulistrowej. Natomiast  w 1890 "Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkim Księstwem Krakowskiem" Tadeusza Pilata informuje, że Draganowa jest również własnością Mieczysława⁸⁾.

        Bracia Kobuzowskcy byli aktywnymi obywatelami i angażowali się w ważne wydarzenia regionu. Jak donosił we wrześniu 1882r. krakowski dziennik "Reforma", Czesław Kobuzowski był członkiem założycielem Fundacji Pamiątkowej im. Ignacego Łukasiewicza⁹⁾ założonej po śmierci wybitnego chemika, mającej na celu zbieranie funduszy na "nagrody honorowe dla wójtów gmin wiejskich jako dowód obywatelskiego uznania za zasługi, sięgającego wysoko ponad miarę zwykłego spełnienia obowiązku, jako zachętę do naśladowania dla innych, jako hołd dla niepospolitych przymiotów charakteru, w służbie publicznej objawionych.", które miałby wręczać Wydział Krajowy¹⁰⁾. Niestety ta inicjatywa srodowiska Stronnictwa Demokratycznego nie doczekała sie realizacji.

Przypisy:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

¹⁾ Herb Mora

Inna nazwa: Morawa, Murzynowa Głowa

Blazon (opis zgodny z heraldyką): w polu czerwonym głowa murzyna z przepaską na skroni srebrną.
Lub inaczej: W czerwonym polu głowa Murzyna przewiązana srebrną nałęczką.

Klejnot: trzy pióra strusie.

Geneza herbu: Głowa Murzyna, określana często jako głowa Maura występuje dość często w heraldyce europejskiej, szczególnie w krajach basenu Morza Śródziemnego. Znana jest szczególnie jako zasadnicze godło herbów królestw Korsyki i Sardynii. Występuje także w herbach rodowych i terytorialnych m.in. w Niemczech (gminy Zolling, Ismaning), Szkocji (klan MacLellan) i Francji. Ukoronowana głowa Murzyna w srebrnym polu stanowiła herb biskupstwa Fryzyngi (obecnie jako arcybiskupstwo Monachium i Fryzyngi), przez co znalazła się także w herbie Josepha Ratzingera, jako arcybiskupa tej archidiecezji w latach 1977-1982 i w jego herbie papieskim jako Benedykta XVI.

Herb Mora wg pieczęci z XV wieku Mora (niem. Mohr) jest herbem pochodzącym z Niemiec i znanym polskiej heraldyce już od XV wieku. Bartosz Paprocki przywołuje w "Herbach Rycerstwa Polskiego" - łaciński tekst dotyczący nieznanego biskupa włocławskiego Andrzeja z 1034 roku gdzie znajduje się opis jego herbu. Jest to zapewne legenda herbowa, gdyż dotyczy okresu przedheraldycznego. Najstarsza wzmianka z akt sądowych z nazwą Mory pojawia się dopiero w 1412 roku Jan Długosz w Liber beneficiorum wzmiankuje o herbie pod nazwą Morowa. Najstarsza znana pieczęć średniowieczna, z XV wieku przypisywana jest Mikołajowi, arcybiskupowi gnieźnieńskiemu.

Herb polski, najstarszy zapis z 1412 roku. Występował głównie na Mazowszu.

Herbowni: (razem rodzin: 38) Busz, Chomiński, Cibarzewski, Deleszkan, Gardziński, Grzymalowski, Grzymała, Grzymałowski, Hossel, Kaszubski, Kącki, Kobuzowski, Kobylka, Korytkowski, Korytowski, Kostycz, Kozuba, Kozubowski, Kruszyna, Krzyżanowski, Kudak, Kudorowski, Listopad, Liszawski, Liszewski, Malijewski, Marczonko, Michałowski, Mieczkowski, Mieszkowski, Mięskowski, Mora, Moraczyński, Mordas, Mordasewicz, Morenda, Morgulski, Moro, Moryno, Morzycki, Mścichowski, Murysson, Nietyksa, Nietyxa, Nietyksza, Obrębski, Olszyński, Osiecki, Skalski, Sławski, Stoessel, Sulicki, Swęderski, Swędorski, Szorc, Szulborski, Żwan, Żyliński.

(źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mora_(herb_szlachecki))

powrót

²⁾ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkiem księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym, z mapą według nowego podziału (Alphabetisch geordnetes Ortschafts-Verzeichniß der Königreiche Galizien und Lodomerien so wie des Großherzogthums Krakau und des Herzogthums Bukowina mit genauer Berückfichtigung der politischen und gerichtlichen Eintheilung, und Angabe der Pfarren, Postämter und landtäftlichen Eigenthümer, mit einer Uebersichtskarte der neuen Eintheilung).. Karol Wild. Lwów 1855.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

powrót

 

³⁾Orzechowski, Konrad Oksza. Przewodnik Statystyczno-Topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w  Królestwie Galicyi, W. X. Krakowskim i X. Bukowinie według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków 1872. str. 18,81.

Poniżej skany interesujących nas stron.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

powrót

 

4) Fragment drzewa genealogicznego Czesława Kobuzowskiego:

Kliknij w miniaturę by powiększyć

powrót

 

⁵⁾Bigo Jan. Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w  Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowieńskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytorialnych. Wyd. V. Jaeger. Lwów 1918.

Poniżej skany interesujących nas stron.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

powrót

⁶⁾Przewodnik Kółek  Rolniczych Zagroda Wzorowa. Ilustrowany Tygodnik Rolniczy Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego. Kraków-Lwów. Nr 13 z 30 marca 1930r.

powrót

 

⁷⁾Sulimierski F., Chlebowski B., Walewski W. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa 1881. T. II str. 138.

Poniżej skany interesujących nas stron.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

powrót

 

⁸⁾ Pilat Tadeusz. Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkim Księstwem Krakowskiem. Lwów 1890.

Poniżej skany interesujących nas stron.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

 

powrót

 

⁹⁾"Reforma" 12 września 1882r. nr 207

Poniżej skany interesujących nas stron.

Kliknij w miniaturę by powiększyć

 

powrót

 

¹⁰⁾ Wydział Krajowy – organ przygotowawczy i wykonawczy Sejmu Krajowego, istniejącego w Galicji w latach 1861–1918 organu przedstawicielskiego, kompetentnego w niektórych sprawach wewnętrznych Galicji (gospodarka, oświata i kultura). Wydział Krajowy był wybierany na okres 6 lat (okres kadencji Sejmu Krajowego), ale w praktyce kadencja Wydziału trwała aż do wybrania nowego Wydziału Krajowego przez nowy sejm. Na czele zarówno Sejmu Krajowego, jak i Wydziału Krajowego stał marszałek krajowy. Członkowie Wydziału nie mogli być przez sejm odwołani przed upływem ich kadencji. Wydział Krajowy spełniał funkcje komisji parlamentarnych, ale również funkcje bieżącej administracji. W skład Wydziału Krajowego do 1914 wchodziło 6 członków, później ich liczbę zwiększono do 8. Źródło Wikipedia.

powrót